Ειδικότερα στη Μεσόγειο με τη χαμηλή φυσική παραγωγικότητα, η υπεραλίευση και η σχετική εξάντληση σημαντικών αλιευτικών πεδίων, σε συνδυασμό με την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των Ευρωπαίων καταναλωτών αλλά και την αυξανόμενη τάση για υγιεινή διατροφή, οδήγησαν στην μεγάλη ανάπτυξη των θαλάσσιων υδατοκαλλιεργειών.

Ηγετικό ρόλο στην ταχεία αυτή ανάπτυξη της Μεσογειακής θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας τις δύο τελευταίες δεκαετίες έπαιξε η Ελλάδα. Η μεγάλη ζήτηση Μεσογειακών ειδών υψηλής διατροφικής αξίας (λαβράκι, τσιπούρα, φαγκρί, μυτάκι, ερυθρός τόνος, μύδια, στρείδια, κλπ.), το υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας, οι άριστες κλιματολογικές και γεωμορφολογικές συνθήκες για εκτροφή και οι πολύ καλές προοπτικές των Ευρωπαϊκών και παγκόσμιων αγορών κατέστησαν την Ελλάδα οδηγό των εξελίξεων και της ραγδαίας ανάπτυξης της Μεσογειακής υδατοκαλλιέργειας.

Έτσι, η χώρα μας είναι σήμερα ο μεγαλύτερος παραγωγός και εξαγωγέας Μεσογειακών ειδών ψαριών στον κόσμο. Στα νερά μας καλλιεργούνται σε ευρεία κλίμακα το λαβράκι και η τσιπούρα, ενώ σε μικρότερη παράγονται επίσης το μυτάκι, το φαγκρί, ο σαργός, η συναγρίδα, το λυθρίνι και ο ερυθρός τόνος.

Η καλλιέργεια των οστρακοειδών περιορίζεται στα μύδια και τα στρείδια, ενώ έντονο είναι το ενδιαφέρον και οι προσπάθειες των Ελλήνων παραγωγών και για άλλα είδη (χτένια, κυδώνια κλπ.).

Κύριο χαρακτηριστικό του κλάδου αποτελεί ο έντονος εξαγωγικός του προσανατολισμός, καθώς σχεδόν το 80% της συνολικής παραγωγής προωθείται σε αγορές του εξωτερικού συμβάλλοντας σημαντικά στο ισοζύγιο ιχθυηρών και στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι τα προϊόντα της Ελληνικής θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας ως σύνολο, αποτελούν τα τελευταία χρόνια το δεύτερο σε αξία εξαγώγιμο αγροτικό προϊόν της χώρας μας, μετά από το ελαιόλαδο. (Πηγή: http://www.alieia.minagric.gr)